به نظر من آدم یه چیزهایی رو حتی اگر نخواد، باید به خاطر دیگران هم که شده رعایت کنه. حداقل برای اینکه به خودش احترام بذاره باید یه کارهایی رو که خیلی هم ساده هستن و به نظر اهمیتی ندارن باید انجام بده. مثل دوش گرفتن مرتب تو گرما. فکر میکنم این خیلی بده که دیگران،حتی اگر مطرح نکنن، درمورد آدم فکر بدی بکنن اونم به خاطر چیزی که میشه خیلی راحت جلوش رو گرفت.
به پیشگیری قبل از درمان – تو هر چیزی – شدیداً معتقدم. همیشه سعی میکنم وضعیت و شرایط رو سریع بشناسم و تا جایی که میشه خودم رو تطبیق بدم. دوست ندارم کاری کنم که بهم تذکر بدن. مگر اینکه واقعاً ندونم کارم اشتباهه و اینجور موقع ها تذکر رو قبول میکنم. ناراحت نمیشم اگر بگم کاری رو نمیتونم انجام بدم. هر چند که یه مدته دارم به این نتیجه میرسم که نباید اعتراف کنم به ندونستن یا نتونستن.
جایی که گریه و زاری باشه دوست ندارم برم. نمیدونم چرا. ولی اینم یه سلیقه ست دیگه. بقیه اش باشه برای بعد...
سلام دوست من!
وبلاگ خیلی زیبا و خوبی دارید.
به ما هم یک سری بزنید.