قطره سیزدهم

از مردهایی که کارهای فنی خونه رو میتونن بدون مشکل انجام بدن خیلی خوشم میاد. به همون نسبت از زنی که دنبال اینجور کارها بره خوشم نمیاد. البته معتقدم زن باید از خیلی چیزها یک کمی هم که شده سر در بیاره،‌اما زن بودنش باید سر جاش باشه.

از مردهایی که اهل ورزش باشن هم خوشم میاد، ‌البته نه از اون افراطی هایی که زندگی رو میذارن پای ورزش. ولی خوشم میاد یک کمی هم که شده برن سراغش. بد نیست ماهی یکبار هم که شده یک کمی جا به جا بشن از روی صندلی. مگه نه؟

از مرد اهل موسیقی هم خیلی خیلی خوشم میاد. معمولاً آدمهای آروم و منطقی هستن این جور مردها.

همیشه فکر میکنم وقتی کسی چیزی داره که منم دوست دارم داشته باشم و ندارم‌،‌ دلیلی نداره خودم رو عذاب بدم و برای خودم جهنم بسازم با این فکر که چرا منم مثل اون نتونستم چیزی که دوست دارم داشته باشم. این جور موقع ها اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که منم چیزهایی دارم که اون نداره. بعدشم فکر میکنم خب حتماً یه چیزی بوده که زندگی لازم دونسته به اون بده و به من، نه.

عادت ندارم چیزی رو به کسی زیاد تذکر بدم. معمولاً یکبار بیشتر نمیگم. فکر میکنم اگر طرف بخواد قبول کنه،‌همون یکبار کافیه. اگر هم قبول نکنه،‌ یا دلیلش اینه که نمیخواد یا نمیتونه متوجه بشه و بپذیره چیزی که بهش گفتم. ولش میکنم و خودم رو حرص نمیدم.

فقط به سه گروه از آدمها حسودی میکنم: مجری های اخبار انگلیسی و اونهایی که توی مشهد زندگی میکنن و اونهایی که میتونن هر وقت دلشون میخواد برن جاهایی که مزرعه هست. بقیه اش هم برای بعد ...